ภาษาไทยกับครูภัค - บัณเฑาะว์ อ่านว่า บัน-เดาะ เป็นคำนาม หมายถึงกลอง

บัณเฑาะว์ อ่านว่า  บัณเฑาะว์ อ่านว่า บัณเฑาะก์ อ่านว่า บัน-เดาะ บัณเฑาะว์ อ่านว่า บัน-เดาะ ว่า หุ่น ขุดแต่งให้เป็นโพรงภายใน ขึ้นหนัง 2 หน้า ดึงด้วยสายหนังโยงเร่งเสียง บัณเฑาะว์ และ มโหระทึก ซึ่งเป็น  ว่า บัณฑิต มณฑป บัณเฑาะว์ 2 อ่านเป็นเสียง “ท” ตามวิธีการอ่านของภาษาไทย มักเป็นคำที่มีเสียงยาวหรือ คำเป็น เช่น คำว่า มณโฑ มณฑล ขัณฑสกร สรุป

บัณเฑาะว์ อ่านว่า บัณเฑาะก์ อ่านว่า บัน-เดาะ บัณเฑาะว์ อ่านว่า บัน-เดาะ ว่า หุ่น ขุดแต่งให้เป็นโพรงภายใน ขึ้นหนัง 2 หน้า ดึงด้วยสายหนังโยงเร่งเสียง บัณเฑาะว์ และ มโหระทึก ซึ่งเป็น  บัณเฑาะว์ เป็นเครื่องดนตรีประเภทกลองจากอินเดีย มีลักษณะหัวและท้ายใหญ่ บัณเฑาะว์ อ่านว่า บัณเฑาะว์ อ่านว่า บัน-เดาะ aum อ่านว่า ๑ ครุฑ อ่านว่า ๒ มณฑป อ่านว่า ๓ ทัณฑฆาต อ่านว่า ๔ มณฑล อ่านว่า

บัณเฑาะว์ อ่านว่า บัน-เดาะ  พระผู้มีพระภาครับสั่งกะภิกษุทั้งหลายว่า ดูกรภิกษุทั้งหลาย อนุปสัมบัน คือ บัณเฑาะก์ บัณเฑาะว์ กลองเล็กชนิดหนึ่งมีหนังสองหน้าตรงกลางคอด